De­ğer­li oku­yu­cu­lar. Bu­gün­kü kö­şe­mi İs­tan­bul Üni­ver­si­te­si­’n­de oku­yan öğ­ren­ci kar­de­şi­mi­zin mek­tu­bu­na ayır­mak is­ti­yo­rum. Ay­nen şun­la­rı yaz­mış: 

“Ba­tu­han Bey, siz­le­ri ya­zı­la­rı­nız­dan ta­kip edi­yo­rum, üni­ver­si­te­ler­de­ki te­rör ger­çe­ği­ni ka­mu­oyu­na açık­lı­yor­su­nuz. Bu yüz­den si­ze ulaş­tım. 

Her­han­gi bir si­ya­si par­ti­ye ya da gru­ba men­sup de­ğil­dim. 

Ai­lem or­ta­la­ma bir Türk ai­le­si­… 

İs­tan­bul Üni­ver­si­te­si­’ni ka­zan­dı­ğım­da çok se­vin­miş­ler­di.

Oku­la kay­dı­mı hep be­ra­ber yap­tık. Dev­let yur­du çık­ma­dı­ğı için özel bir yur­da yer­leş­mek zo­run­da kal­dım. 

Ai­lem cid­di ça­ba sarf edi­yor be­nim oku­ya­bil­mem için. 

An­cak üni­ver­si­te­de kar­şı­laş­tı­ğım tab­lo o ka­dar ra­hat­sız edi­ci ki, ta­ham­mül ede­cek gü­cüm kal­ma­dı.

Be­ya­zıt Mer­kez Kam­pü­sü­’n­de kar­şı­laş­tı­ğım te­rör ör­gü­tü ger­çe­ği dün­ya­ya ba­kış açı­mı de­ğiş­tir­di. 

Oku­la baş­la­dı­ğım ilk gün­ler­de ka­la­ba­lık grup­lar ha­lin­de do­la­şan, otu­ran po­şu­lu ki­şi­ler dik­ka­ti­mi çek­miş­ti.

Son­ra­sın­da bu ki­şi­le­rin ba­kış­la­rın­dan ra­hat­sız ol­ma­ya baş­la­dım, ade­ta mey­dan oku­yor­lar­dı.

Sı­nıf ar­ka­daş­la­rı­ma sor­du­ğum­da ‘on­lar PKK’­lı faz­la bu­laş­ma, bir şey der­ler­se de kar­şı­lık ver­me­’ ikaz­la­rı al­dım.

Oku­la baş­la­dı­ğım bi­rin­ci ayı dol­ma­dan der­se gir­mek için yü­rü­dü­ğüm bir sı­ra­da yo­lu­mu kes­ti­ler. ‘O ay yıl­dız­lı yü­zü­ğü ta­kar­san bir da­ha oku­la gi­re­mez­sin ha­be­rin ol­su­n’ di­ye teh­dit et­ti­ler. Ara­lar­da an­la­ya­ma­dı­ğım ba­zı Kürt­çe ke­li­me­ler de kul­lan­dı­lar. 

Bu­na ka­rış­ma­ya hak­la­rı­nın ol­ma­dı­ğı­nı söy­le­di­ğim an­da “sen kim­sin lan bu­ra­da bi­zim de­di­ği­miz olu­r” di­ye­rek sal­dır­dı­lar. 

Ara­ya gi­ren­ler ol­du ve kav­ga bü­yü­me­den en­gel­len­di. An­cak si­ni­rim­den 3 gün oku­la git­me­dim. 

Ay yıl­dız­lı yü­zü­ğüm­den do­la­yı ha­ya­tım­da ilk kez, hem de üni­ver­si­te­de, da­ha­sı da Tür­ki­ye­’nin en ka­la­ba­lık şeh­rin­de, İs­tan­bu­l’­da sal­dı­rı­ya ve bas­kı­ya ma­ruz kal­mış­tım.

Ko­nuy­la il­gi­li okul yö­ne­ti­mi­ne di­lek­çe ver­dim. Hiç­bir ge­liş­me ol­ma­dı­ğı gi­bi çö­züm su­nan da ol­ma­dı.

Oku­la git­tim, yü­zü­ğü­mü çı­kar­ma­dan. Bu se­fer ta­ciz edi­ci ve nef­ret do­lu ba­kış­la­rın sa­yı­sın­da cid­di bir ar­tış ol­du­ğu­nu gör­düm.

Ai­le­me bel­li et­me­dim. An­cak gu­ru­rum kı­rıl­dı, ren­ci­de ol­dum. Ken­di öz yur­dum­da düş­man­mı­şım gi­bi dav­ra­nıl­ma­sı­nı haz­me­de­me­dim ve haz­met­me­ye­ce­ğim de­…

Okul­da ben­zer olay­la­rın sık­ça ya­şan­dı­ğı­nı ve şans­lı ol­du­ğu­mu ya­ra­la­nan, hat­ta oku­lu bı­rak­mak zo­run­da ka­lan öğ­ren­ci­le­ri gö­rün­ce an­la­dım. 

Mer­kez kam­püs­te sık sık ey­lem ya­pıp, Kürt­çe slo­gan­lar atıp ve şar­kı­lar söy­le­yen grup, bir­çok öğ­ren­ci­ye sal­dır­dı ve hep­si yan­la­rı­na kâr kal­dı.

Okul­da­ki du­rum kar­şı­sın­da ben­de­ki “mil­let, va­tan, ta­ri­h” bi­lin­ci ge­liş­ti. 

Bu ki­şi­ler kar­şı­sın­da ka­nun­la­rın bir şey yap­ma­dık­la­rı­nı gö­rün­ce gö­re­vin biz­le­re, genç­le­re düş­tü­ğü­nü gö­rü­yo­rum.

Türk­çe Ya­şam Ku­lü­bü­’n­de ay­nı dü­şün­ce­de­ki, gö­rüş­te­ki ar­ka­daş­la­rı­mız­la top­lan­dık. Ül­ke­miz için, genç­li­ği­miz için et­kin­lik­ler dü­zen­li­yo­ruz, pay­la­şım­lar­da bu­lu­nu­yor, se­mi­ner ve is­ti­şa­re top­lan­tı­la­rı dü­zen­li­yo­ruz.

Kar­şı­mız­da­ki ör­güt­lü ya­pı kar­şı­sın­da biz de güç­lü ol­ma mü­ca­de­le­si ve­ri­yo­ruz. 

Bu se­ne Be­ya­zıt kam­pü­sün­de PKK mar­şıy­la çe­ki­len ha­lay gö­rün­tü­le­ri sos­yal med­ya­da epey ya­yıl­mış­tı. An­cak okul yö­ne­ti­mi hiç­bir şey yap­ma­dı­ğı gi­bi em­ni­yet de ge­rek­li ted­bir­le­ri al­ma­dı.

O gö­rün­tü­ler­de­ki yer, PKK’­lı­la­rın mes­ken tut­tu­ğu, mey­dan oku­duk­la­rı yer kam­pü­sün tam or­ta­sı olu­yor.

İş­te ora­da Ül­kü­cü, mil­li­yet­çi ar­ka­daş­la­rı­mız­la bu du­ru­ma, de­mok­ra­tik son ver­dik. 

Sağ­cı­sı, sol­cu­su bir­çok öğ­ren­ci ar­ka­da­şı­mız bi­ze des­tek ol­du, biz­le­re sal­dır­ma ne­de­ni gör­dük­le­ri Türk bay­rak­la­rıy­la ora­ya git­tik ve İs­tik­lal Mar­şı­mı­zı oku­duk. 

Biz yü­rü­yü­şe baş­la­dı­ğı­mız an­da hep­si o böl­ge­den ka­ça­rak uzak­laş­tı.

Eğer biz bir şey yap­maz­sak kim­se­nin ha­re­ke­te ge­çe­ce­ği yok.

Şim­di siz­le­re sor­mak is­ti­yo­rum:

Ka­nun­lar iş­le­mi­yor. Bu du­rum­da biz­le­rin, va­tan­daş­la­rın ka­nun­la­rı mı dev­re­ye gi­re­cek?”