On­lar, Türk med­ya­sı­nın ve si­ya­si­le­rin gör­mez­den gel­dik­le­ri­…  Ye­zi­di­ler, Kürt­ler, Arap­lar ka­dar yer bu­la­mı­yor­lar ha­ber bül­ten­le­rin­de­…

“Ko­ba­ni­” ka­dar de­ğer­le­ri yo­k…

Or­ta­do­ğu­’nun ka­ran­lı­ğın­da ora­dan ora­ya sav­ru­lu­yor, ev­le­rin­den, bark­la­rın­dan sü­rü­lü­yor, öl­dü­rü­lü­yor, te­rö­re uğ­ru­yor­la­r…

Türk­men­ler­den bah­se­di­yo­ruz, ay­nı so­yun ço­cuk­la­rın­dan, soy­daş­la­rı­mız­da­n…

Ira­k’­ta ön­ce AB­D’­nin mü­da­ha­le­siy­le yer­le­rin­den edil­me­ye ça­lı­şıl­mış, son­ra­sın­da Bar­za­ni ve Ta- ­la­ba­ni­’nin ırk­çı po­li­ti­ka­la­rıy­la ta­pu­la­rı el­le­rin­den alın­ma­ya baş­lan­mış­tı. 

Bir sü­re son­ra da “peş­mer­ge­” de­ni­len ne idü­ğü be­lir­siz­le­re ita­at et­me­le­ri is­ten­di, ka­bul et­me­di-­    le­r… Ka­bul et­me­dik­çe de te­rö­re, bas­kı­ya ma­ruz kal­dı­lar.

Bar­za­ni gi­de­rek güç­le­nip, peş­mer­ge Ira­k’­ın ku­ze­yin­de de-fac­to bir ya­pı ile ra­hat ra­hat do­la­şır­ken, Türk­me­ne­li­’nin öz ço­cuk­la­rı Mu­sul, Ker­kük ve Te­la­fe­r’­de ya­şam mü­ca­de­le­si ver­di­ler.

Bu sı­ra­da çok sa­yı­da Türk­men li­der sui­kas­te uğ­ra­dı, şe­hit edil­di. Son­ra­sın­da IŞİD de­ni­len pa­ra­van ör­güt or­ta­ya çık­tı. 

Köy­le­ri­ni ver­mek is­te­me­yen, zul­me bo­yun eğ­me­yen Türk­men­ler, güç­le­ri yet­tik­le­rin­ce kar­şı­lık ver­di­ler ama ar­ka­la­rın­da ne AB­D’­nin ha­va kuv­vet­le­ri ne de BM’­nin as­ke­ri gü­cü ne de Tür­ki­ye­’nin ma­ne­vi des­te­ği var­dı­… Yal­nız­dı­la­r…

Çok ka­yıp ver­di­ler, ta­ri­fi im­kan­sız acı­lar ya­şa­dı­lar.

Ar­tık da­ha faz­la da­ya­na­cak du­rum­la­rı, va­zi­yet­le­ri yok. Yer yer ken­di için­de bö­lü­nüp, da­ğı­lı­yor­lar. Ya­rın­la­rın­dan umut­lu ol­ma­dan sa­de­ce va­ro­luş mü­ca­de­le­si ve­ri­yor­lar.

TÜRK­MEN­LER TÜR­Kİ­YE­’YE GE­Lİ­YOR AMA­...

Te­la­fe­r’­de ar­tan şid­det olay­la­rı ne­de­niy­le Türk­men­ler akın akın Tür­ki­ye­’ye gel­me­ye baş­la­dı­lar. Da­ha ön­ce­sin­de Tür­ki­ye­’ye ka­bul edil­me­dik­le­ri için hü­kü­me­te yo­ğun ve hak­lı eleş­ti­ri­ler var­dı. Bun­la­rın bir kıs­mı kar­şı­lık bul­muş ola­cak ki sa­de­ce An­ka­ra­’ya 15 bin Türk­men gel­di­…

Bü­yük bir umut­la, Tür­ki­ye­’de­ki kar­deş­le­ri­nin on­la­rı bek­le­dik­le­ri­ni, dev­le­tin on­la­ra im­kan­lar sağ­la­ya­ca­ğı­nı dü­şü­nür­ken um­ma­dık­la­rı bir man­za­ray­la kar­şı­laş­tı­lar.

On­la­ra ba­ka­cak dev­let yok ka­la­cak­la­rı yer­ler be­lir­siz, kim­se iş ver­mi­yor, em­lak­çı­lar ya­şan­ma­ya­cak yer­le­rin ki­ra­la­rı 700-800 li­ra­dan açı­yor­lar!

Bu man­za­ra kar­şı­sın­da ça­re­siz baş­la­rı­nı so­ka­cak­la­rı bir ev ara­yıp, fa­hiş fi­yat­lar­la ay­nı ev­de 15-20 ki­şi ka­lı­yor­lar. 

Türk­men­le­rin zor du­rum­da ol­du­ğu­nu fark eden ba­zı iş­gü­zar­lar “na­sıl pa­ra ka­za­nı­rım, na­sıl do­lan­dı­ra­bi­li­ri­m” der­di­ne düş­müş­ler! Mal sa­hip­le­ri­ne, “ev­le­ri­ni­ze iyi ki­ra­cı bul­du­k” di­ye­rek Türk­men­le­re fa­hiş fi­yat­lar­la ev­le­ri ki­ra­ya ve­ri­yor­lar. 

Ko­nut sa­hip­le­ri­nin ev­le­rin­de 4 de­ğil 20 ki­şi kal­dı­ğı­nı öğ­ren­me­le­ri çok uzun sür­mü­yor. 

Son­ra­sın­da Türk­men­ler has­ta ço­cuk­la­rıy­la so­ka­ğa atı­lı­yor­la­r…

Em­lak­çı­la­ra ve­ri­len ko­mis­yon pa­ra­la­rı, fa­hiş ki­ra­lar da ca­ba­sı­…

Öte yan­dan Türk­men­le­rin iş im­kan­la­rı da yok de­ne­cek ka­dar az, kim­se iş ver­mi­yor, ve­ren­ler de çok dü­şük üc­ret­le­re “ka­çak iş­çi­” sta­tü­sün­de ça­lış­tı­rı­yor­lar, sos­yal gü­ven­ce­le­ri yok.

ÖSO, IŞİD ve SI­NIR

Türk­men­ler, Te­la­fe­r’­den Tür­ki­ye­’ye ge­le­bil­mek için el­le­rin­de, avuç­la­rın­da ne var­sa yok pa­ha­sı­na sa­tı­yor­lar. Son­ra yol­la­ra dü­şü­yor­lar. Ön­ce, Öz­gür Su­ri­ye Or­du­su, son­ra IŞİD el­le­rin­de­ki tüm de­ğer­li eş­ya­la­ra ve pa­ra­la­ra el ko­yu­yor. 

Tür­ki­ye sı­nı­rı­na gel­dik­le­rin­de de eş­ya­la­rı­nın bü­yük bir bö­lü­mü­nün içe­ri­ye so­kul­ma­sı­na izin ve­ril­mi­yor.

An­ka­ra­’da­ki man­za­ra Türk­men­ler için gi­de­rek da­ha va­him bir nok­ta­ya ula­şı­yor. Ba­zı yar­dım­se­ver va­tan­daş­lar, der­nek­ler el­le­rin­den ge­len ça­ba­yı gös­te­re­rek soy­daş­la­rı­na yar­dım­cı ol­mak is­ti­yor.

Ama güç­le­ri ne­re­ye ka­dar ye­te­bi­lir?

Tür­ki­ye­’nin Baş­ken­t’­in­de, An­ka­ra­’da, gör­mez­den ge­li­nen bü­yük bir dram var.

Bu dram gi­de­rek da­ha da va­him­leş­me­den, dev­le­tin, STK’­la­rın, si­ya­si par­ti­le­rin ko­nu­ya eğil­me­le­ri, me­se­le­yi gün­dem­le­ri­ne al­ma­la­rı ge­re­ki­yor.

Çün­kü bu in­san­lar ya­şa­mak zo­run­da, ya­şa­tıl­mak zo­run­da­…